 |
 |
 |
 |
Er is bijna geen stengeldoorsnede van Tempskya te vinden waarin
zich niet een bladsteel aan het vormen of afsplitsen is. Het proces gaat
als volgt: eerst begint het xyleem op de plaats van afsplitsing dunner te
worden en naar buiten te buigen. Dan maakt het steeltje zich los en neemt
daarbij een C-vormig stuk xyleem van de stengel mee. In het xyleem van de
stengel blijft een opening zitten die zich al spoedig weer sluit.
Het xyleem van een bladsteeltje is altijd C-vormig.
De bladsteeltjes houden al na ongeveer 1 mm op te bestaan, behalve binnen
het bereik van de buitenkant van de stam. Dit verklaart waarom er zo weinig
doorsneden van losse bladsteeltjes zijn te zien.
Vrije bladstelen worden ook wel phyllopodia of bladvoetjes genoemd. De diameter van deze volgroeide bladstelen ligt rond de 3 mm. Onvolgroeide bladstelen hebben een diameter van ongeveer 1 mm.
Klik op de foto om hem te vergroten
|
|
|
|
In het fossiel van een varenboom uit de Onder-Jura vanTasmanië
zitten verschillende bladstelen. De foto's hieronder zijn van dit stuk. Het
betreft nu dus niet Tempskya, maar een 'normale' varenboom.
De structuur van de bladstelen is echter vergelijkbaar met die van
Tempskya.
De naam van het fossiel is Osmundacaulis pruchnickii en het is
een van de acht soorten Osmundacaulis die beschreven zijn tot nu toe.
Ze zijn alle gevonden in de Lune River Flora in Tasmanië. (Met
dank aan Ross Jones)
 |
 |
 |
 |