Van Art.com
Dit was de ergste pestepidemie die Engeland heeft getroffen. Het was ook de laatste. Hij is zo bekend omdat Pepys het verloop tot in details beschreven heeft, waarbij hij ook de stemming en gevoelens weergaf.
De mensen waren vooral zo bang omdat ze de ziekte niet begrepen. Ze dachten dat de infectie door de lucht werd overgebracht. Hoe het echt ging, via ratten en vlooien, werd pas in de 20ste eeuw duidelijk. Er is ook een vorm waarbij de besmetting via hoesten wordt overgebracht, maar die is zeldzamer en niet van toepassing in dit geval.
Pepys geeft telkens duidelijk en correct het aantal doden per week door. Soms is hij kritisch.
31 augustus 1665
Waarschijnlijk zijn er zo'n 100 000 mensen aan de pest overleden, een kwart van de bevolking. De rijken werden veel minder getroffen dan de armen, omdat zij vluchtten. Het Hof verhuisde driemaal, het laatst naar Oxford dat op een wonderbaarlijke manier gespaard bleef. Als er in een familie een pestgeval was, werd de hele familie in huis opgesloten en kreeg deze een gewapende wacht voor de deur. Dokters hadden geen geneesmiddelen. Wel waren er natuurlijk allerlei nepmiddeltjes in omloop.
Pepys schrijft in zijn dagboek dat het op straat zo stil is dat je alleen het bellen voor de doden hoort; dat zijn eigen dokter, die zich ingespannen had, om Pepys tegen de pest te beschermen, nu zelf eraan gestorven was; dat de nachten te kort waren om alle doden te begraven, en dat hij tenslotte geen winkel kon vinden om levensmiddelen te kopen.