Theatre Royal in Drury Lane (King's Company). Van
Wikipedia.
Duke's Theater in Dorset-Gardens (Duke's Company). Van Wikipedia.
De theaters waren gesloten door de puriteinen van Cromwell vanaf 1642. Een van de eerste dingen die Charles II deed na zijn terugkeer, was het heropenen van de schouwburgen. Hij was zelf een groot liefhebber van toneel. Aan het eind van 1660 waren er twee gezelschappen die toneelstukken mochten opvoeren.
Die twee gezelschappen waren the King's Company, onder leiding van Killigrew, en the Duke's Company onder leiding van Davenant. Het eerste gezelschap speelde vooral bestaande stukken, het tweede nieuwe. De stukken werden 's middags opgevoerd en draaiden vaak maar twee of drie dagen.
Vanaf 3 januari 1661 mochten ook vrouwen op het toneel. Daarvóór werden vrouwenrollen door mannen gespeeld.
Succesvolle toneelspeelsters werden meestal maitresses van hoge heren.
Pepys was gek van het theater en hij wilde eigenlijk elk stuk zien. Maar hij had daarbij ook schuldgevoel vanwege tijd- en geldverspilling en probeerde zichzelf aan banden te leggen door eden, die hij schriftelijk vastlegde en geregeld vernieuwde. Bij overtreding moest hij geld in de armenpot doen. Maar het hielp niet veel en hij wist er op veel manieren onderuit te komen.
8 mei 1663
Hij geeft ook altijd een kort commentaar op het stuk in zijn dagboek. Vaak is dat kritisch.
Hij kwam ook in contact met topactrices, zoals Nell Gwynn en Elisabeth Knepp, waar hij dol op was. Elisabeth was minder blij met deze contacten en probeerde er paal en perk aan te stellen.
Soms raakte hij in vervoering bij een toneelstuk:
27 februari 1668