De Wolfsklauwen
Van de wolfsklauwboom Lepidodendron hebben wij geen fossielen gevonden die de moeite van het vermelden waard zijn. De wolfsklauwbomen waren trouwens duidelijk op hun retour in het Stefanien.
Sigillaria
Van Sigillaria hebben we wat meer gevonden, vooral aan de linkerkant
van de beek bij de Découverte de l'Hérault, de groeve die het
laatst gesloten is. Het schijnt dat de Sigillaria-fossielen voornamelijk
direct boven de kolenlagen gevonden
worden.
Sigillaria brardii is
de meest voorkomende soort. De bladlittekens van jongere stammen vormen een
ruitvormig patroon en de voor vele Sigillaria's kenmerkende lijsten
op de stammen ontbreken. Bij oudere stammen liggen de bladlittekens ver uit
elkaar.
Als de buitenbast verdwenen is, blijft een stam over met verticale lijsten, waartussen paren van littekentjes zitten (als hazensporen), die afkomstig zijn van luchtkanalen in de stammen. Deze conserveringsvorm heet Syringodendron. Als de bast nog verder verdwenen is en alleen lijsten te zien zijn, spreekt men van Knorria.
Verder hebben wij geen bebladerde takken of sporenaren van wolfsklauwen gevonden.