Wat is Walchia eigenlijk?
Sternberg beschreef in 1825 het genus Walchia waartoe hij al
dit soort fossielen rekende. Veel soorten hebben inmiddels een andere naam
gekregen.
Florin gebruikte in zijn monografie (1939 - 1945) de naam
Walchia voor een vormgenus voor de soorten waarvan de
cuticula en/of de fructificaties onbekend waren.
De soorten waarvan de cuticula en soms ook de fructificaties wel bekend waren
bracht hij onder in het nieuwe geslacht Lebachia. Later
bleek de naam Lebachia niet aan de regels te voldoen, waardoor deze
weer verdween (Clement-Westerhof, 1984).
Visscher, Kerp en Clement-Westerhof (1986) onderscheiden de volgende
genera:
- Walchia voor de soorten waarvan cuticula en
fructificaties goed bekend zijn en die op grond hiervan in een natuurlijke
familie ondergebracht kunnen worden.
- Culmitzschia voor de soorten waarvan wel de cuticula
bekend is maar de fructificatie niet.
- Hermitia voor de soorten waarvan noch de cuticula
noch de fructificatie bekend is.
- Ernestiodendron met één soort, E. filiciforme,
waarbij de blaadjes loodrecht op de as staan.
Enkele soorten, die teveel verschilden van Walchia, zijn
in nog een ander genus ondergebracht.
Al met al een gecompliceerde situatie. Het onderscheiden van de soorten
en genera op grond van de steriele takjes is daardoor erg moeilijk en soms
onmogelijk. De determinaties van de Walchia-achtigen op de foto's
zijn een zo goed mogelijke benadering van de verschillende plantentypen. |